Francien wist het al van kleins af aan: ooit zou ze naar Afrika gaan en daar iets gaan doen in de zorg. Acht jaar geleden is die droom in vervulling gegaan, en hoé! Ze heeft in Gambia haar eigen stichting opgericht voor kansarme gehandicapte kinderen. Naast het werk wat ze doet voor de stichting is ze ook nog via zorgdesQ aan het werk bij de GGD. Stil zitten en achteroverleunen is in ieder geval niks voor Francien. Dat is één ding wat zeker is 😉.
Werken bij de GGD
Voor Francien was de zorg altijd al haar grootste passie. Op haar 17e is ze begonnen met werken in de zorg en het is haar nooit gaan vervelen. Sinds september vorig jaar is ze als zzp’er werkzaam via zorgdesQ. Ze werkt voornamelijk voor de GGD West-Brabant, maar heeft ook even voor de GGD Hart voor Brabant gewerkt. Doordat ze als zzp’er flexibel werkt kan ze haar reizen naar Afrika goed combineren met het werk als prikker en tester. Bij de GGD is Francien namelijk een manusje-van-alles. Testen, vaccineren, thuisbemonstering. Ze vindt het allemaal leuk om te doen. ‘’Door de afwisselende werkzaamheden is het goed te doen om 5 of 6 dagen per week te werken. Alle mensen zijn ook zo blij als ze komen voor hun vaccinatie, mooi om te zien.’’
Gambia Child
Francien kan als geen ander vol passie vertellen over haar stichting Gambia Child. Toen ze begon met vertellen zaten Myrthe en ik op het puntje van onze stoel. Deze verhalen en haar mooie manier van vertellen willen we jullie niet ontnemen, dus we geven het woord graag aan Francien.
‘’Gambia Child is een stichting voor gehandicapte kinderen. Ik kwam daar voor de eerste keer en ik zag eigenlijk nergens een gehandicapt kind. Het bleek dat ze in Gambia gehandicapten verstoppen. Gambianen denken dat er een vloek op heerst. Ouders denken dat ze iets misdaan hebben en dat ze daarom dit kind hebben gekregen. De kinderen worden vaak naar opa, oma of een ander familielid gebracht, omdat ouders moeten werken overdag. Ik ging op pad met een Gambiaan en zo kwam ik bij zo’n familie terecht. Ik kwam erachter dat de gehandicapte kinderen echt niet goed behandeld worden. We hebben kinderen ontdekt die in een soort hondenhok lagen. Ze geven het kind dan een beetje brood en een beetje water zodat het net blijft leven, want ombrengen mag niet, dan moet je wel de gevangenis in. Je eigen hond zou je er nog niet zo neerleggen.’’
Niks doen en toekijken ligt niet in Franciens aard. Dus besloot ze vrijwel meteen iets te doen.
‘’Ik ben toen met ouders in gesprek gegaan. Ik heb ze verteld dat als iemand alleen lichamelijk gehandicapt is, ze gewoon naar school kunnen gaan. Van het één kwam het ander en inmiddels zijn we acht jaar verder. We hebben ervoor gezorgd dat 30 kinderen naar school zijn gegaan. Wij betalen de school- en transportkosten en zorgen ervoor dat ze uniformen en alle andere benodigdheden krijgen.’’
Waarom Gambia?
Francien vertelde dat toen haar kinderen allemaal volwassen waren ze besloot haar droom achterna te gaan. Dat ze altijd al iets met Afrika had was wel duidelijk, toch vroegen wij ons af waarom ze dan uiteindelijk voor Gambia had gekozen.
‘’Ongeveer 10 jaar geleden heb ik een aflevering gezien van het televisieprogramma ‘Over mijn lijk’ in Gambia. Ik kwam erachter dat het best een veilig land is en het werd zo mooi voorgesteld. Wat me ook wel beviel is dat het niet zo lang vliegen is. Ik had in het begin hele erge vliegangst, dus dat het maar 6 uur vliegen was beviel me wel. Na de aflevering van ‘over mijn lijk’ zei ik gelijk tegen mijn man dat ik als ik iets op ging zetten, ik het in Gambia ging doen.’’
Franciens werkzaamheden in Gambia
Inmiddels is Francien al 16 keer in Gambia geweest. Dus dat het een goede keuze is geweest, daar is geen twijfel over mogelijk. Francien gaat ongeveer twee keer per jaar naar Gambia toe om van alles te doen en te regelen.
‘’Als ik in Gambia ben bezoek ik alle kinderen, thuis en op school. Het is veel werk, maar ik vind het zo leuk. Alle ouders zijn ook heel dankbaar. Ze krijgen de kans om dingen te leren, te schrijven, rekenen en Engels te leren. Er gaat een wereld voor ze open.’’
Inmiddels helpt ze niet alleen lichamelijk beperkte kinderen, ook meervoudig gehandicapte kinderen worden door de stichting geholpen.
‘’Vorig jaar hebben we een day care opgezet, voor meervoudig gehandicapte kinderen. We halen en brengen ze drie dagen per week. We zorgen voor eten en drinken, we geven ze wat educatie en regelen als het nodig is een goede rolstoel. Die kinderen hebben zoveel plezier. Liefde en aandacht doet heel veel. Elke keer als ik daar kom stralen ze. Ze herkennen mij ook altijd, dat is zo leuk om te zien.’’
Operatieproject
Een aantal jaar geleden heeft Francien met haar stichting een operatieproject opgestart, in samenwerking met een Nederlandse Orthopeed. Myrthe en ik waren verbijsterd toen ze vertelde dat ze kinderen af kunnen helpen van hun handicap.
‘’Door een gebrek aan vitamine D hebben veel kinderen daar extreme X- en O-benen. Ze eten heel veel rijst, maar weinig groentes, vlees en eiwitten. Daarom hebben we het operatieproject opgestart. Met een operatie kunnen kinderen relatief makkelijk afgeholpen worden van hun handicap. De laatste keer hebben we bijvoorbeeld 13 kinderen geopereerd. Het verblijf na de operatie regelen we ook, want ze moeten nog 6 weken in het gips zitten.’’
Mooie herinneringen
Om ons gesprek met Francien af te sluiten vroegen we wat haar mooiste herinnering is aan Gambia. Een lastige vraag waarop ze ook gelijk antwoordde dat het teveel was om op te noemen. Wel had ze nog een mooi verhaal wat ze graag wilde delen.
‘’Ik zat een keer in een taxi en toen zag ik een jongen op de fiets met klompvoeten. Ik heb gelijk gevraagd of de taxichauffeur wilde stoppen, want ik wilde even kijken bij die jongen. We zijn toen gestopt, ik sprak hem aan en vroeg of ik foto’s mocht maken van zijn voet. Ik zei tegen hem dat het misschien geopereerd kon worden. Hij kon het niet geloven. Hij was 19 jaar en had dit al vanaf zijn geboorte. Ik heb zijn foto gelijk naar de Orthopeed gestuurd en ik vroeg zijn gegevens en telefoonnummer. De volgende dag kon ik hem al bellen dat hij geopereerd ging worden. Hij was zo ontzettend blij, dat is niet te beschrijven.’’
Doneren
Franciens verhaal heeft veel indruk op ons gemaakt. Het is bijzonder met hoeveel energie ze zich inzet voor de stichting en met name voor alle kinderen.
Naar aanleiding van ons gesprek met Francien gaan we namens zorgdesQ een donatie doen aan stichting Gambia Child. Met behulp van donaties kunnen gehandicapte kinderen in Gambia weer een jaar naar school, krijgen ze de hulpmiddelen en medicijnen die ze nodig hebben en worden meer levensveranderende operaties mogelijk gemaakt. Wil jij na het lezen van dit verhaal ook een bijdrage leveren? Ga dan naar www.gambiachild.nl voor meer informatie.
Liefs,
Julia
