Een tijdje geleden heb ik samen met Lucia om de tafel gezeten om haar te interviewen over de thuiszorg. Terwijl we aan het lunchen waren, werd het in plaats van een interview al snel een gezellig gesprek! Wat is voor haar de grootste uitdaging in de thuiszorg? Merkt ze een verschil in de band met cliënten in de thuiszorg en cliënten in bijvoorbeeld een zorginstelling? Lees vooral verder, want dit interview over de thuiszorg wil je niet missen!
Lucia is 56 jaar, trotse moeder van 2 dochters en trotse oma van 5 kleindochters. Zoals zij het zelf zegt: ik heb mijn safepakket al klaarstaan voor later, want zij kunnen dan voor mij zorgen! Vanaf 2002/2003 besloot Lucia de zorg in te gaan. Lucia werkte eerst in de financiële sector. Ze wilde graag met mensen werken. In de zorg werken leek haar perfect, want iedereen heeft recht op zorg. Het verschil maakt niet uit, rijk of arm. Iedereen krijgt de zorg die hij/zij verdient. Ze is inmiddels al 7 jaar werkzaam als zzp’er en werkt momenteel bij twee zorgorganisaties via zorgdesQ.
Chantay: “Hoe ben je bij zorgdesQ terecht gekomen?”
Lucia: “4/5 jaar geleden ben ik benaderd door een ex-collega van zorgdesQ, maar het bleek destijds niet echt een match. Ongeveer een jaar geleden nam Joris contact met mij op met de vraag of ik het toch nog een keer wilde proberen. Het gesprek verliep positief en we hebben sindsdien een goede samenwerking opgebouwd. Mijn huidige contactpersoon is Myrthe Nijst. Het gaat goed en de verbindingslijn is heel kort. Daarnaast doen we ons ding en kennen we elkaars verwachtingen. De mentaliteit van zorgdesQ ervaar ik als prettig en het is allemaal in een goede vertrouwelijke sfeer.”
Chantay: “Wat is jouw huidige functie?”
Lucia: “Ik ben Verzorgende IG en ik werk zowel intramuraal, als extramuraal. Ik vind de combinatie van beide het leukst. Het kan variëren van somatiek tot aan pg, revalidatie etc. Het is de variatie wat het werk leuk houdt. Ik vind het fijn om mezelf voort te bewegen en niet op één plek te blijven staan.”
Chantay: “Hoe ziet een werkweek voor jou eruit?”
Lucia: “Ik zzp, dus het is afhankelijk van de opdrachten die ik heb lopen. Ik werk niet met één opdrachtgever, maar ik heb meerdere opdrachtgevers waar ik aan het werk ben. Momenteel werk ik via zorgdesQ bij twee opdrachtgevers, waarvan één een thuiszorgorganisatie. Zo heb ik bijvoorbeeld in de ochtend een dienst in de thuiszorg via zorgdesQ en in de avond een opdracht bij een andere opdrachtgever. Ik kan mezelf vrij bewegen en die afwisseling is erg fijn.”
Chantay: “Wat vind je het leukst aan het werken in de thuiszorg?”
Lucia: “Ik heb het enorm naar mijn zin bij de thuiszorgorganisatie waar ik werk via zorgdesQ. De klik met de cliënten is vanaf dag 1 al grandioos. Het team is hartstikke leuk. We werken allemaal individueel, maar we hebben wel contact via de telefoon of we zien elkaar even op kantoor. Ondanks dat ik zelfstandig werk, heb ik een team waar ik aan gekoppeld zit. Als er iets is kan ik altijd hulp van een collega inschakelen. Ik vind het fijn om zelfstandig en op mijn eigen manier te werken. Heerlijk lekker heel de dag op pad. In de thuiszorg werken geeft me een krachtig gevoel. Ik sta alleen, dus ik ben op dat moment de beslisser.”
Chantay: “Merk je een verschil in de band met cliënten in de thuiszorg en cliënten op bijvoorbeeld een zorginstelling?”
Lucia: “Ja zeker. Bij de mensen thuis is het contact wat hechter en intiemer. Je deelt meer vertrouwelijke informatie. Je bent hun houvast en ze vertrouwen en bouwen op je. Dit is sterker dan in een zorginstelling. De cliënten verwachten mij op een bepaald tijdstip, wat ook zorgt voor een extra verantwoordelijkheidsgevoel. In een zorginstelling kan ook een andere collega komen, maar in de thuiszorg ben ik degene die zij verwachten. Je bouwt een hele vrije band met ze op.
Als ik ergens leuk ontvangen word en ook als ik ergens voor het eerst ben dan ben ik al meteen bekend voor ze. Natuurlijk moet je elkaar eerst leren kennen, maar het is maar net hoe je er zelf in staat. Ik ben open en sociaal. Als iets me niet aanstaat dan zeg ik dat ook. Dat is erg belangrijk: eerlijkheid naar elkaar toe. Ook met de familie van de cliënt bouw je een band op. Familie komt vaak over de vloer of ze hebben een aanleunwoning.”
Chantay: “Heb je vaste cliënten of wisselt dat ook wel eens af?”
Lucia: “Vaak zijn het vaste cliënten. Er komen er natuurlijk meer bij, maar ook de vaste cliënten hebben steeds meer zorg nodig. Dit geldt voornamelijk voor de wat oudere groep. Ik verzorg niet alleen ouderen, maar ook wel eens jongeren. Mijn jongste cliënt was ongeveer 16 jaar. De cliënten blijven vaak het liefst een vast gezicht van zorg zien, wat ik helemaal begrijp. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Soms kun je best een heftige reactie krijgen van een cliënt. Ik zeg altijd tegen de cliënten dat ze het aan kunnen geven wanneer ik iets niet goed doe. Alleen op die manier kan ik samen met de cliënt kijken hoe het beter kan. Je leert ermee omgaan en het is belangrijk dat je je als zorgmedewerker niet zomaar laat vernederen. Gelukkig zijn de meeste cliënten heel leuk! Daarnaast zijn er ook nog cliënten die het fijn vinden dat je er bent, maar het ook fijn vinden als je weer weggaat haha.”
Chantay: “Is er nog een speciaal moment in de thuiszorg dat je is bijgebleven?”
Lucia: “Ja ik verzorgde iedere dag een man, van wie zijn achteruitgang steeds sneller ging. Het was een man met een sterke wilskracht. In zijn huis had hij foto’s hangen van over heel de wereld, want hij zat in de bouw van bruggen. Hij en zijn vrouw hadden echt steun nodig van de thuiszorg en voor die twee mensen heb ik diepe respect. Ik kwam daar elke dag en dat maakt de band net iets specialer. Ik maakte alles van dichtbij mee. Het verdriet van zijn vrouw en hoeveel zijn vrouw voor hem heeft gedaan: dat is echt liefde. De waardering van de cliënten dat blijft echt bij en het is ook nog eens leerzaam.
Ik ben altijd heel nieuwsgierig naar wie mijn cliënt echt is, niet alleen naar de zorg. Wie heb ik voor me en wat heeft hem/haar bewogen in het leven? Het zijn mensen die net als ons ooit een bewogen leven hadden.”
Chantay: “Wat is voor jou de grootste uitdaging in de thuiszorg?”
Lucia: “Om cliënten die wat sceptischer tegenover een vreemde staan als een uitdaging te zien en het om te buigen. Bijvoorbeeld weer een nieuw gezicht. Ik begrijp het, maar ik sta er zoals ik ben en ik zal niet mijn allerliefste stemmetje opzetten op dat moment om een ander persoon te zijn. Soms geven cliënten het ook aan dat ze het heel moeilijk vinden om weer een nieuw gezicht te hebben en dan leg ik ze ook uit van: ‘zie het als iets positiefs dat er zorg voor je is en laat dat gezicht maar weg. Het is belangrijk dat je goede zorg krijgt en dat de zorgmedewerkers lief zijn voor je.’ En dan zeggen ze van: ‘oh ja dat is wel waar.’ Want hoe dan ook, we bestaan uit verschillende gezichten en verschillende karakters.”
Ik ben blij dat we door dit interview weer een hoop te weten zijn gekomen over de thuiszorg. Wie kan het ons beter vertellen dan zorgmedewerkers die dagelijks met beide benen in de thuiszorg staan? Daarnaast was dit voor mij ook de eerste keer om zo om de tafel te zitten met één van onze kandidaten en ik ben het volledig met Lucia eens dat zij sociaal en open is. Daarom wil ik Lucia bij deze nogmaals bedanken voor alle mooie antwoorden en het fijne gesprek!
